Lovina

Hallo familie en vrienden,

We zijn alweer beland in Lovina. Een week met een kleine tegenslag. Bij Annelies is gisteren het dengue virus geconstateerd. We zullen het de komende dagen dus wat rustig aan doen. Met Louis en de mannetjes gaat het goed.
Het vervolg van ons verslag:

Vrijdag 29 mei
Na een onrustige nacht zaten we 's ochtends heerlijk aan het ontbijt. We kunnen aangeven wat we willen hebben en het wordt voor ons gemaakt. Zo hadden we deze ochtend, geroosterd brood, verse bananen sap, roerei en vers fruit (ananas en watermeloen). De plannen voor deze ochtend waren de was wegbrengen en fietsen regelen. Gili Trawangan kun je helemaal rond fietsen in 2 uurtjes. De was hadden we vlot afgeleverd. Het vinden van een fiets was ook niet moeilijk alleen wilden we ook een fiets voor Jorick, aangezien hier geen gemotoriseerd verkeer rond rijdt. Een fiets voor Jorick hebben ze hier niet, hij was nog niet groot genoeg voor de kleinste fietsen die hier zijn, helaas voor hem. Dus nu hebben we 2 fietsen met een achterzitje gehuurd voor ons gehele verblijf op Gili Trawangan. Nadat we dit geregeld hadden, zijn we op het strand gaan zitten in de schaduw en hebben een duik in de zee genomen, heerlijk. Louis en Annelies voelen zich weer een beetje als in hun jongere jaren nou ja, 6 jaar geleden. Veel duikshops, barretjes, restaurants. We missen het duiken nog niet echt. 's Middags eten we bij een strandtentje, Laguna Gili Beach Resort, waar ze ook ligbedjes aan het strand hebben, we vragen even wat dit moet kosten. De bedjes zijn gratis als je wat te eten en/of te drinken besteld. Nou dat gaan we zeker een dezer dagen even doen. Na de lunch gaan we terug naar onze villa, Timo gaat in zijn tentje en wij zitten lekker buiten. 's Middags fietsen we nog een stuk naar het zuiden op het eiland. We eten niet al te laat bij een Thais restaurantje, Thai Garden, welke op nr. 1 staat in de lijst van eetgelegenheden (met 1 Euro tekentje) die Tripadvisor adviseert. En dan is het weer bedtijd voor de mannetjes.

Zaterdag 30 mei
Vanmorgen gaan we naar het strand, waar we gister middag gegeten hebben om gebruik te maken van een ligbedje en parasol. Prima vertoeven zo, jongetjes spelen wat in het zand met kruiwagentje, harkje en zandvormpjes, te leen gekregen van Yudi (personeel van onze villa). Regelmatig gaan we de zee in. De snorkels hebben we deze keer meegenomen dus Louis en Annelies kijken om de beurt even hoe de onderwaterwereld er hier uit ziet. Het koraal is voor de kust dood, maar er zijn wel veel mooie vissen te zien. We horen zelfs van een Belg dat hij even verderop en schildpad heeft gezien. Jorick probeert het ook ven, maar hij vindt het snorkelen in de zee niets. Wel stapt hij zo met bandjes om de zee in en dat was vorig jaar ook nog een heel drama. Timo laat zich het water in tillen en drijft dan lekker met bandjes om in zee. We nuttigen de lunch en gaan dan terug naar de villa. We vinden het hier behoorlijk warm, dus van 12 tot 4 uur gaan we niet naar het strand. Louis gaat nog bezig met foto's uploaden op de site en Annelies en Jorick gaan wat spelletjes spelen. In de verte horen we het wel rommelen en niet veel later vallen de eerste regendruppels. Het onweert/regent een tijdje, maar we zitten mooi droog onder de overkapping van het huis. De regenbui is wel even lekker, want de temparatuur wordt iets aangenamer. Als Timo wakker wordt is het ook alweer droog geworden en besluiten we op de fiets te stappen. We gaan richting het noorden van het eiland. Al snel zijn we het erover eens dat we het eiland rond gaan fietsen. Door de regenval liggen er op de straat aardig wat plassen water. De straat is niet geasfalteerd,hetar er liggen keien/klinkers, dus ook veel modder. De mannetjes hotsen en botsen lekker in de fietszitjes, maar vermaken zich prima. Hier en daar staan erg luxe resorts en ook wordt er redelijk veel gebouwd. In 1,5 uur zijn we het eiland rond gefietst en dan hebben we het rustig aan gedaan. De fiets is niet van Batavus kwaliteit, dus zadelpijn hadden we wel. Leuk tochtje zo. Louis had uit de Tripadvisor lijst een restaurant uitgekozen, dus wij met navigatie daarheen. We zijn er drie keer langs gelopen, want de naam was veranderd. Er zat niemand, dus besloten we aan het strand te eten.

Zondag 31 mei
Na een zeer korte nacht, Timo was om 4 uur al wakker en wilde niet meer slapen, dus maar even bij ons in bed. Na wat gemopper van ons legde hij zich neer en viel in slaap. Om 20 over 5 was daar de moskee die ons wakker maakte met zijn gezang en om half 7 was Jorick wakker. Pffffff, wat gaat er hier mis. Het humeur van iedereen is weleens beter geweest deze vakantie, nou ja, die dagen moeten er ook zijn. We gaan vanmorgen weer lekker naar het strand en lunchen weer bij hetzelfde restaurant. Na de verplichte middagrust stappen we op de fiets en fietsen we naar de zuidkant van het eiland. We moeten even geld halen, maar we kunnen hier minder geld in een keer pinnen dan op Bali. We eten weer bij op het strand, heerlijk windje, voeten in het zand, verlichte bootjes voor de kust. Als we aan onze maaltijd zitten, valt ineens de stroom uit. We kunnen wel door eten met het licht van olielampje wat op tafel staat. Het duurt even, maar dan pakt de aggregaat het op en kunnen we onze maaltijd rustig verder nuttigen. De stroom is op het hele eiland uitgevallen. Bij thuiskomst is de stroomvoorziening bij ons ook door de aggregaat overgenomen De airco in de kamer van de jongens doet het, maar het licht niet. In onze kamer is het net andersom. Rond 8 uur gaat Louis even naar de "receptie" om te vragen of de airco bij ons ook aan kan, dit kunnen ze wel regelen. Om 9 uur vinden we het welletjes en besluiten we naar bed te gaan. Nog geen minuut later of de stroom valt uit. Louis loopt weer even naar voren om te horen wat eraan de hand is. De aggregaat is er ook mee opgehouden. We zitten niet lang in het donker of de lichten springen weer aan, helaas doet de airco het niet op beide kamers, maar de plafond ventilator wel, dus zetten we deze aan. We liggen nog geen 10 minuten in bed of de airco draait ook weer. Plafond ventilator kan weer uit.

Maandag 1 juni
Na een redelijke nacht, Timo was om 1 uur wakker en heeft om 2 uur een paracetamol en glas drinken gehad, werden we om 6 uur gewekt door Jorick. Nou nog even een half uurtje in eigen bedjes liggen en dan mogen ze eruit. Zo profiteren we van de hele dag. De dagen zien hier veelal hetzelfde uit, opstaan, strand, fietsen, eten en slapen. Vanmorgen gaan we om 9 uur naar het strand, mannetjes vermaken zich prima en zwemmen heerlijk in de zee. Mannetjes tevreden, dan zijn papa en mama ook blij.
's Middags fietsen we naar het westen van het eiland, bij Hotel Ombak Sunset, met zitzakken op het strand hebben we een lekker sapje genuttigd, waarna we weer terug zijn gefietst. Ook vanavond eten we weer lekker aan het strand.

Dinsdag 2 juni
We hebben eindelijk weer eens een redelijke nacht gehad. Timo heeft 2 keer wat gejengeld, maar was snel weer stil.
Vanmorgen huren Jorick een Louis een surfplank met een peddel (stand up paddle). Jorick zit mooi op de surfplank en Louis zit op zijn knieën te peddelen. Op de surfplank staan te peddelen is wat wankel, dus dan maar zo. Onderweg zien ze mooie visjes en een schildpad in het water. Een blauwe zeester wordt door Louis gespot. Na 3 kwartier komen ze weer terug en gaat Annelies het met Jorick op de surfplank. Het ziet er makkelijk uit om erop te staan en dan te peddelen, maar het valt toch wat tegen, dan ook maar op de knieën. Jorick wil morgen weer peddelen, we willen dan naar Gili Meno, dus misschien kan het vrijdag. De ochtend vliegt zo voorbij en na de lunch gaat Timo weer even naar bed. Louis en Annelies zijn ook wel moe van de gebroken nachten, dus doen even de ogen dicht op de bank. Jorick speelt rustig met zijn speelgoed. Het begint ook deze middag te regenen en in de verte rommelt het wat. Om 4 uur stappen we op de fiets, het spettert nog wat, maar daar laten we ons niet door tegen houden. We fietsen naar het noorden, maar besluiten al gauw weer terug te gaan. Het noorden is niet het mooiste gedeelte van het eiland. We parkeren onze fietsen en gaan een stuk over het strand wandelen. Er gaat iemand parasailen en daar kijken we even naar. Niet al te laat gaan we ons avond eten nuttigen aan het strand. De mannetjes vermaken zich mooi op het strand tot het eten wordt geserveerd, ideale omgeving om met kinderen uit eten te gaan.

Woensdag 3 juni
Vanmorgen weer naar het strand geweest. Heerlijk gezwommen in de zee en Annelies heeft nog even gesnorkeld en nu ook een schildpad gezien. Louis wilde ook even snorkelen echter na 10 meter te pielen met water in het masker zag hij dat het masker stuk was. Tja, dan houdt het snel op. Bij de receptie had Louis nog navraag gedaan voor vervoer naar Gili Meno wat vlak voor het eiland Gili Trawangan ligt. Yudi komt er later op de dag op terug.
Na het avondeten worden we door ander personeel geïnformeerd over de boottocht naar Gili Meno, 400.000 IDR Dat valt ons mee en we geven akkoord. We willen om half 9 dan met de boot vertrekken. Nadat we de schutting deur op slot hebben gedaan roept Yudi nog wat. Dan de deur maar weer openen. Het slot wil echter niet los. We hebben er eerder last van gehad, maar nu wil het slot echt niet meer los. Louis probeert met een barkruk over de ingang te klimmen wat te hoog blijkt en verliest daarbij een contactlens. Na wat gerommel met een andere sleutel aan het slot gaat ie gelukkig nog weer open. Het enige wat Yudi wilde zeggen was wat z'n collega's ons al hadden verteld.

Donderdag 4 juni
Om half 8 komt het ontbijt, het wordt wat standaard. Om half 9 brengt Yudi ons naar het strand waar de speedboot ons oppikt en ons binnen 5 minuten naar Gili Meno brengt. Bij hotel Mahamaya worden we afgezet. Jorick is teleurgesteld dat het maar zo'n korte boottocht is. Wacht maar tot zaterdag dan mag je ongeveer 2 uur in de boot zitten! Ook op Gili Meno is geen gemotoriseerd vervoer. Met paard en wagen rijden we in 15 minuten naar de haven waar Louis en Annelies 6 jaar geleden ook zijn geweest. Helaas is er weinig herkenbaars te zien. Na nog 5 minuten te hebben gelopen settelen we ons op het strand. Het zand op het strand is net wat fijner van structuur, de waterschoentjes hoeven niet aan. Er staan wat meer golven dan op Gili Trawangan maar de jongens willen gewoon de zee in, top! Louis en Annelies gaan om en om even snorkelen. Veel visjes maar jammer genoeg geen schildpadden. Louis zag nog wel blue spotted ray. Om 12 uur gaan we eten, aangezien we om 1 uur weer terug varen. Timo heeft nog wel een middag slaapje nodig. Om kwart voor 1 lopen we terug naar de haven waar de man met paard en wagen van vanochtend ons al op staat te wachten. Na een andere route te hebben gereden komen we net na 1 uur aan op de afgesproken plek waar de speedboot al op ons ligt te wachten. Rond 2 uur lag Timo in z'n tentje, mooi op tijd.
Annelies voelt zich niet helemaal lekker maar desondanks aan we op de fiets naar Hotel Ombak Sunset om wat foto's te maken van de jongens op een schommel.
's Avonds na het eten rekenen we met Yudi af 400.000 IDR. Zegt hij dat dit het bedrag van een enkele boot overtocht is. Dus het dubbele...... We moesten toch ook terug?!? We discussiëren er niet met hem over maar een eindfooi kan hij door deze actie natuurlijk op z'n buik schrijven.

Vrijdag 5 juni
Annelies voelt zich nog niet helemaal lekker en heeft nog wat verhoging. Het ontbijt is weer heerlijk. Annelies neemt een toast en verdwijnt weer op bed. Het personeel wordt op de hoogte gebracht dat Annelies ziek is. Louis en de jongens gaan lopend naar het strand. Fietsen met 2 mannetjes gaat helaas niet. Het is tenslotte de laatste dag op Gili Trawangan dus genieten we nog even van het strand. Het peddelen kan niet doorgaan voor Jorick, maar vermaakt hebben we ons wel. Om 12 uur eten besteld, kip sandwich en een "Batman" (visvingers en patat met ketchup) voor de jongens. Terwijl we wachten aan het tafeltje komt Annelies op de fiets eraan. Annelies neemt van Louis een klein stukje kip sandwich maar geeft aan even te moeten liggen op een strandbedje. Bij het huisje aangekomen gaat Timo op bed en om Annelies wat te ontzien gaan Louis en Jorick nog even al fietsend filmpjes maken van het eiland. Rond half 4 zijn ze terug, Timo is net wakker geworden. Vandaag moeten de fietsen terug worden gebracht. Annelies heeft echter niet de energie om mee te gaan. Louis en Jorick brengen 1 voor 1 de fietsen terug. Al lopende op de terug weg nemen ze iedere keer een aardbeien ijsje en bekijken de omgeving nog wat. Uit eten gaan gaat niet lukken, Annelies heeft er geen puf voor. Louis en Jorick halen bij een restaurant aan het strand een pizza Hawaï en nasi goreng waar Annelies wel trek in heeft. Nadat de jongens in hun eigen bed lagen, konden de tassen en koffer worden ingepakt. De koffer zal zaterdag worden ingepakt aangezien het tentje van Timo er eerst in moet. Annelies stapt vroeg in bed.

Zaterdag 6 juni
Net na 6-en zijn de jongens wakker, het gaat wat beter met Annelies. Gelukkig maar. Stipt om half 8 was het ontbijt er. Dit keer 3 pannenkoeken met toast. Toast wilden we meenemen voor onderweg, samen met wat fruit van het ontbijt. Om kwart over 9 stond alles klaar voor vertrek. Iets eerder dan afgesproken staat onze paard en wagen voor het huisje. Na afscheid te hebben genomen van het personeel rijden we in een kleine 5 minuten naar het restaurant waar de boot van Kuda Hitam express ons komt oppikken. We zijn er vroeg, een half uur voor vertrek tijd. Met een kwartier vertraging komt er een boot van Pacha express. Waarmee we dus schijnbaar de overtocht mee gaan maken. Louis heeft nog een vaag telefoon gesprek met iemand over een betaling dat zou moeten plaatsvinden aan het personeel. Met het afgeven van de geprinte betaal bevestiging komt het allemaal goed en kunnen we aan boord. Het is een veel kleinere boot dan waarmee we aankwamen. Er kunnen 36 personen plaats nemen en een wc is niet aanwezig. We varen eerst naar Gili Air en daarna naar Bangsal (Lombok) voordat we de lange oversteek van een uur maken naar Amed. Ondanks dat iedereen een reisziekte tablet heeft geslikt gaat Louis toch voor de zekerheid het achterdek opzoeken. De boot vaart op een gegeven moment 54 km per uur en maakt ondanks een redelijke vlakke zee behoorlijke klappen op het water. Louis kan alles gelukkig binnenhouden. Mooi op tijd komen we aan in Amed. Timo was nog eventjes in slaap gevallen. Er stond al een chauffeur op ons te wachten, prima! Zijn vader zou eerst rijden echter hij had een ceremonie. Vanavond komt hij nog even langs zegt zijn zoon. Tot onze verrassing heeft de chauffeur een eigen autostoel meegenomen. Deze zit voorin en staat niet helemaal goed vast, dus besluiten we dat we onze eigen autostoeltje toch maar gebruiken op achterbank. Mocht er wat zijn met Timo dan kan Annelies gelijk iets doen. Na ruim een uur gereden te hebben maken we een stop bij een klein restaurantje waar we heerlijk hebben gegeten. Nog 3 kwartier was het naar Hotel Chonos. Rond 4 uur kwamen we aan, na het inchecken, het welkomst drankje en een koud verfrissend handdoekje over de handen en het gezicht te hebben gehaald werden we naar onze kamers begeleid. We hebben 2 kamers die met elkaar gekoppeld zijn. Lekker handig. Na even op het bed te hebben gelegen en de kamer van de jongens te hebben ingericht, (lees, een matras op de grond gelegd met daarop het uitgeklapte tentje van Timo) gingen we Lovina in, het was tenslotte al half 5. Na 6 jaar is ook hier toch weer veel veranderd in de omgeving. Het is veel drukker op de doorgaande weg waar we destijds gewoon konden fietsen. Dat zal 'm nu niet worden. Ook veel vervallen hotels en restaurants te zien, het is er niet beter op geworden. Nadat we even langs een niet onderhouden boulevard hebben gelopen kopen we nog wat bij een supermarkt waarna we terug gaan naar het hotel. Louis en Jorick brengen de boodschappen snel naar de kamer waarna we met z'n allen nu via de andere kant Lovina inlopen. Onderweg komen we nog een zaakje tegen wat de was doet voor 70 Eurocent per kilo. Morgen de was maar even brengen. Annelies herkende een restaurant, Tropis Bay, nog waar we in 2009 aten. Dus namen we hier plaats, helaas smaakte de bami van Annelies niet lekker, de satay ayam daarin tegen van Louis was prima. De drankjes waren mierzoet. Annelies at maar een paar happen, met zoveel mie goreng achter de kiezen na ruim 4 weken weet je wel wat niet lekker is. Jorick zegt, " hier eten we niet weer", inderdaad. Na terugkomst in het hotel hebben we de jongens snel gedoucht zodat ze rond half 8 in bed lagen. Met een Fanta aardbei hebben Louis en Annelies op het balkon in hard zittende rotanstoelen gewacht totdat de jongens in slaap vielen. Het bankstel in Sanur was zo slecht nog niet. Rena, de vader van de chauffeur van vandaag komt nog even langs. Aangezien de jongens misschien nog niet slapen besloten we morgen met elkaar af te spreken. Voor 9 uur konden we Jorick verplaatsen en was het bed weer ter beschikking voor Annelies en Louis. Annelies is moe en heeft het koud. De airco staat op 27 graden, helaas is deze zo geplaatst dat hij verkoeling rechtstreeks naar het bed blaast. Morgen misschien het bed laten verplaatsen.

Zondag 7 juni
Annelies is ziek. 's Nachts is ze verschillende keren uit bed geweest. Zou het toch de mie goreng van gisteravond zijn geweest? Het zal echt een rustdag worden. Wat we overigens toch al zouden hebben na de reisdag van gisteren. Louis gaat na het aankleden met de jongens ontbijten. Annelies blijft in bed. Zoals het nu lijkt de hele dag. Het ontbijt is prima, niet zo uitgebreid als op Gili Trawangan maar daar is de prijs ook naar. Jorick en Timo spelen nog even met het speelgoed wat het hotel ter beschikking heeft. Na het ontbijt komt Rena, nog langs om de mogelijkheden van toeristische trekpleisters te bespreken. We wachten totdat Annelies weer beter is om wat te bekijken. Hopelijk dat maandag Annelies weer op de been is. Annelies had wel trek in wat fruit, dit konden we van het ontbijt meenemen naar de kamer. Nadat de was was verzameld hebben de mannen dit weggebracht. Morgen ochtend kan de was weer worden opgehaald. Na nog even over het zwarte zand strand gelopen te hebben, hebben de mannen na zich te hebben omgekleed zich laten afkoelen in het zwembad. Het is een bewolkte dag maar zonder wind plakt het t-shirt snel aan je lichaam. Om 12 uur was het tijd om te gaan eten, met z'n 3-en naar The Global Village Kafe. Vlakbij, lekker en niet duur. Timo werd door de eigenaar nog vermaakt wat Louis goed van pas kwam. Hier komen we vaker! Annelies lag nog in bed, na terugkomst. Timo werd in z'n tentje gelegd waarna Louis en Jorick bij het zwembad gingen liggen. Jorick filmpjes kijken op de tablet en kon Louis de achterstand in het verslag inhalen.
Om half 4 is Timo wakker, maar is schijnbaar met het verkeerde beentje uit z'n tentje gestapt, niet te genieten! Annelies voelt zich nog steeds niet goed. Nadat de jongetjes wat chips en drinken hadden gehad is Louis nog even beltegoed gaan halen. De koorts bij Annelies duurt nu zo'n 4 dagen en verbetering is niet te zien. Een telefoontje wordt door Louis gepleegd met de Nederlandse zorgverzekeraar. Geen probleem om een dokter in te schakelen. Het personeel is behulpzaam om een dokter te bellen, deze komt helaas niet langs. Met Rena, die in de tussentijd is gebeld, gaan we met z'n vieren naar dokter Handra in Singaraja een klein kwartiertje rijden. Met een simpele bloeddruk test en aanvullende vragen komt hij met een diagnose die later met een bloedtest zal moeten worden bevestigd: dengue virus. Oei, Annelies, degene die zich het meest insmeert met Deet, is mogelijk toch gestoken door een geïnfecteerde mug. Met een briefje gaan we voor de bloedtest naar het Kertha Usada ziekenhuis een kleine 10 minuten rijden. Naast de huisartsen praktijk van dokter Handra (je zou eerder denken aan een kwakzalver gezien z'n praktijk) is ook een privé kliniek echter dokter Handra is, wat hij ons later vertelde, directeur van het Kertha Usada ziekenhuis. Louis belt nog even met de zorgverzekeraar over de kosten van het ziekenhuis, deze zouden worden betaald door de zorgverzekeraar. Het valt mee nog geen 27 Euro voor een bloedonderzoek. Ja eerst betalen, voordat het bloed wordt onderzocht. Misschien iets voor in Nederland?!? Na het bloedonderzoek moeten we 3 kwartier wachten, het is kwart voor 6. Besloten wordt om niet te gaan wachten maar even te gaan eten. Rena (handig dat we hem mee hebben overigens) stelt voor een restaurant aan de kust in Singaraja, prima. Het is een restaurant wat op een pier staat, speciaal voor de zonsondergang. Bij de pier is er iedere avond voor de lokale bevolking een kleine kermis. We eten lekker op de pier en de jongens vermaken zich natuurlijk weer prima met het personeel. Rond 7 uur rijden we terug naar het ziekenhuis. Rena haalt voor ons de bloeduitslagen op. En we rijden weer naar dokter Handra. We moeten even wachten en kunnen nog even kijken naar de te grote koikarpers in het te kleine aquarium. Na een uitvoerige uitleg van dokter Handra over de bloeduitslagen, waar Annelies meer van begreep dan Louis, is het inderdaad het dengue virus. Met de meegeven medicijnen zou het vanaf nu beter moeten gaan. Daarbij geeft dokter Handra het advies per dag 4 liter te drinken waarmee het herstel wordt bevorderd. Met de 3 verschillende medicijnen en 80 euro lichter worden we teruggebracht naar het hotel. Onderweg stoppen we nog even om een guava drankje te kopen wat goed zou zijn. Om 8 uur komen terug in het hotel, na 3 uren onderweg te zijn geweest. We weten nu wat Annelies onder de leden heeft en hopelijk kunnen we, zodra Annelies meer fut heeft, in de dagen die we nog in Lovina zijn nog wat gezamenlijk doen.