Gili Trawangan

Hallo familie en vrienden,

Alweer 3 weken onderweg, de tijd vliegt. We zijn gearriveerd op Gili Trawangan. Het gaat goed hier.

Onderstaand onze afgelopen week.

Vrijdag 22 mei
In onze nieuwe kamer hebben we uitstekend geslapen. Timo werd om half 7 wakker waarop Jorick ook wakker werd. Met z'n allen nog lekker in bed gelegen met telefoons en tablets in de hand voordat we rond 9 uur aan het ontbijt konden beginnen. Vandaag blijven we bij het huisje. Jorick en Timo spelen mooi met de autootjes en lopen wat rond. Louis en Annelies genieten van een kopje koffie en Louis is begonnen met het bijwerken van het verslag. Het weer is prima, beetje bewolking en minder warm dan in Sanur. Ubud ligt wat in de bergen, vandaar. De ochtend vliegt voorbij en we eten een soepje (soto ayam) voor Louis en Annelies en patatjes voor de jongens in het restaurant. Vanmiddag gaan beide mannetjes even naar bed, Jorick is ook niet te genieten, dus dan maar even extra rust. 's Middags is hetzelfde verhaal als de ochtend, lekker spelen bij het huisje. Rond etenstijd gaan we naar de overkant van de straat en eten we bij restaurant Bakmie. Inderdaad er is hier alleen maar mie te verkrijgen. En we eten met stokjes, voor Jorick een hele belevenis. Voor Louis en Annelies is het al enige jaren geleden dat we voor het laatst met stokjes gegeten hebben, maar na een paar happen hebben we het weer in de vingers. Jorick kan niet in slaap komen vanavond, ja dat is het nadeel van 's middags slapen. Dus mag hij even buiten bij ons zitten en paar filmpjes op de tablet kijken.

Zaterdag 23 mei
Vandaag gaan we na het ontbijt om kwart voor 10 uur met de shuttlebus van het hotel naar het centrum van Ubud. Woensdag toen we door Ubud reden, vertelde onze chauffeur dat er zaterdag een ceremonie hier zou zijn, omdat er iemand overleden was. Dus we besloten om hier even te kijken we hadden bij het programma 3 op reis al en keer iets gezien hierover en nu konden we het in het echt zien. We hebben even gevraagd welke kant we op moesten, het was best nog een eind lopen, maar ja, deze kans krijgen we misschien nooit weer. Na 45 minuten lopen waren we er bijna. Wilde we echt de tempel binnen, dan moesten we toch een sarong aan. Ja en die lag natuurlijk in het huisje, dus voor paar euro's 2 sarongs en 3 sjaaltjes gekocht. Jorick en Timo hoefden geen sarong aan. Voor de tempel stond een hele hoge lijktoren op bamboepalen. Hier komt de overledene op en wordt zo naar de plek gebracht waar de crematie plaats vindt. De lijktoren wordt door circa 200 man opgetild en zo lopen ze de straat door. Hoe hoger de persoon in aanzien was hoe hoger de lijktoren. Deze lijktoren was 9 daks hoog. Ook stond er een hele grote koe voor, ook op bamboepalen, welke ook door de straat werd gedragen voor de lijktoren uit. Bij het crematie plek wordt dan de kist met de overledene in het achtereind van de koe gestopt en wordt de koe met de lijkkist verbrand. Het as wordt dan later in zee uitgestrooid. In de tempel werd muziek gemaakt en werden verschillende dansen gedaan. Heel bijzonder. Uiteindelijk werd de kist met veel gejoel de tempel uitgedragen en in de lijktoren gezet, de mensen waren zeer uitbundig, niks geen droevig gedoe zoals wij dat kennen. geen traan gezien. Wij zijn toen ook buiten de tempel gaan staan. Toen de kist er in stond werd de toren opgetild en onder luide muziek begon de tocht door de straat. Ze gaan nooit in een rechte lijn naar de crematie plaats, dit wordt gedaan om de boze geesten te verwarren en uit de buurt te houden van de overledene. Toen de tocht begon onder luide muziek, stonden wij daar vlakbij en deden ze voor onze neus een rondje. Heel bijzonder om te zien en die muziek erbij was ook erg indrukwekkend. Kippenvel!! Jorick deed zijn handen voor de oren, vanwege de herrie. Timo bekeek alles rustig vanuit de Patapum (rugdrager). Toen vertrok de stoet naar het crematie plaats. We zijn er niet achteraan gegaan, het was inmiddels al bijna 1 uur. We moeten onze jongens een compliment geven, want we waren van 10 tot 1 aan het lopen/kijken in de hitte en ze hebben niet gemekkerd of gezeurd. We zijn terug gelopen naar het centrum van Ubud en zijn bij Sjaki's Warung gaan zitten om van een lekker sapje te genieten. Jorick en Timo hebben lekker in het schoolgebouw kunnen spelen en wij zaten daar even bij te komen. Geen toeristische trekpleister kan hier tegenop om zo'n gebeurtenis mee te kunnen maken. Na het sapje hebben we een taxi genomen naar het hotel, het was niet meer de moeite waard om Timo te laten slapen, dus helaas vandaag. Nog even een chippie en wat drinken gehad, allemaal even lekker gedoucht en toen gaan eten in Naughty's Nuri warung. 7 uur lagen de mannetjes op bed, moe van een zeer indrukwekkende dag.

Zondag 24 mei
Louis heeft wat last van z'n darmen en het komt daarom niet slecht uit dat het vandaag een rustdag is. Met cola wordt geprobeerd het ongemak wat sneller te verhelpen. De jongens vermaken zich wat bij het huisje. De lunch wordt in het restaurant van het hotel genuttigd. Jorick heeft weinig trek in zijn hamburger met patatjes, ja dan 's middags geen chippies of snoepjes. Annelies lag nog even bij het zwembad tijdens het slaapje van Timo. 's Avonds wordt er gegeten bij Kopi Kats. Jorick en Timo aten mee met de nasi en de bami van Louis en Annelies. De pizza oven was stuk helaas. Als toetje werd dit keer de pisang goreng gekozen. Nu met chocolade saus en een bolletje aardbeien ijs, verrassend! Morgen naar Bali Bird Park. Dewa hebben we een mail gestuurd met de vraag waar we een fiets tocht kunnen boeken, door de rijstvelden. Hopelijk komt hij morgen met een antwoord aangezien we donderdag alweer door reizen.

Maandag 25 mei
Om 7 uur zijn we opgestaan, de jongens waren al wat eerder wakker en riepen ons. Louis en Jorick haalden nog even bij cirkle K wat eten voor onderweg. Om kwart voor 9 melden we ons bij de receptie. Gisteren hadden we al bij de receptie het vervoer geregeld naar Bali Bird Park. Onderweg hebben Louis en Jorick nog even gepind. Entree in Bali Bird Park is circa 70 euro voor ons 4-en. Met nog enkele slingerende kilometers te gaan begint Timo wat te piepen zonder dat er wat aan de hand is, is een slecht voorteken. Geen 2 tellen later moet Timo overgeven, in een heel snel gepakte plastic zak, zodat schoonmaken wordt voorkomen. Koud is Timo bijgekomen of Jorick zegt dat hij last heeft van z'n buik. Ohoh.... Ja hoor.. In dezelfde plastic zak kan ook het ontbijt van Jorick worden opgevangen. Zo rijden we het terrein van Bali Bird Park op. Het t-shirt van Jorick was wat vies geworden, nadat deze was uitgespoeld onder de kraan en warm geföhnd kon Jorick 'm weer aan. Het droogt heel snel bij deze temperaturen. Volgende keer de reistabletten niet vergeten.
Bali Bird Park is een heel leuk park met vanzelfsprekend heel veel vogels. Er naast zit een reptielen park die je met het zelfde kaartje gratis mag bezoeken. Hebben we niet gedaan, anders kon Timo 's middags niet meer slapen. In het park zijn een paar shows met vogels en je kunt de dieren voeren. Ook kun je met vogels op de foto. Eerst was Jorick hier niet zo van maar aan het einde wilde hij zelf met een papegaai op de foto, Toppertje!! Er was nog een 4-D film te bekijken, wat we bewaard hadden voor het laatst. Het ging over de migratie trek van eendachtigen. We zaten als enigen in de grote zaal. Het begon wel aardig totdat na 5 minuten de jagers de vogels uit de lucht schoten en na 10 minuten de wolven het voorzien hadden op de eenden, vonden we het welletjes en besloten we te vertrekken. Nee, Jorick vond de film niet leuk. Het vervoer terug koste wat tijd maar in de schaduw was dit prima te doen. De chauffeur reed een stuk beter dan degene op de heen weg. Zonder problemen kwamen we rond half 3 aan bij het hotel. Timo was zelfs in slaap gevallen in de auto en kon zo in z'n bedje worden gestopt.
Dewa kwam nog langs voor de fietstocht. Dit gaan we woensdag doen. Het is een 2 uur durende fietstocht met ontbijt, de lunch slaan we over. Timo kan dan nog even slapen 's middags.
Jorick wilde weer bij Kopi Kats eten. Dit keer was de pizza Hawaï wel te bestellen. Als toetje namen we een "fried ice cream". Het was een lange dag rond half 8 lagen de kids op bed.

Dinsdag 26 mei
Jorick staat om half 7 aan de deur van Annelies en Louis te kloppen. Voor het eerst heeft hij het slot op de deur van z'n kamer weten open te draaien. Nog even in bed met z'n allen. Na het ontbijt, waar het druk was voor ons doen, zijn we met de shuttle bus naar Ubud Center gereden. Het boodschappenlijstje is afgewerkt en voor Jorick hebben we 2 hemdjes gekocht, lekker voor op Gili. Nog even gegeten bij Tropical Bali restaurant. Deze tent was ten opzicht van 6 jaar geleden niks veranderd. Jorick wilde aan de overkant nog een Italiaans ijsje gegeten. Zeker niet verkeerd het aardbeien en mango ijsje! Om 1 uur met de taxi terug naar het hotel, waarna Timo gelijk in z'n bedje kon en Jorick op de tablet. Dewa kwamen we op weg naar het restaurant tegen, hij kwam voor een voorschot. Helaas, zoveel geld hadden we niet bij ons, ;-).
Bij Naughty's Nuri warung zitten we weer eens, dit keer met z'n 4-en aan 1 tafel, best bijzonder in dit drukke eettentje. De jongens lieten het zich goed smaken. Prima!

Woensdag 27 mei
Vandaag de op de planning staande fietstocht in de omgeving van Ubud. Om kwart over 7 zaten we aan de ontbijttafel aangezien tussen 8 en half 9 de chauffeur ons zou oppikken. Om kwart over 8 stapten we in het busje. De autostoel van Timo kon gewoon worden gebruikt, Jorick moest dan wel op schoot bij Annelies. Het rijden ging goed, Timo was zelfs in slaap gevallen onderweg. Met Jorick was het nog even spannend, uiteindelijk kon het plasticzakje ongebruikt weer in de tas. Iedereen had een pilletje genomen tegen wagenziekte. Na een 3 kwartier hadden we een koffie moment, verkoop zeg maar, van koffie. Hierna was het nog 3 kwartier rijden naar het begin van de fietstocht. Boven op de berg in het restaurant met het uitzicht op berg Agung konden we nog wat fruit en pisang goreng eten (niet lekker). Louis vroeg aan de organisator of Jorick nog even de fiets kon proberen. Ja, Jorick mocht als hij wilde zelf fietsen. Als hij niet meer kon, wilde o.i.d.. Dan zou hij bij Annelies of Louis achterop in het kinderzitje mee kunnen. Helaas, voor Jorick was de fiets toch echt nog wat te groot. Een grote teleurstelling voor hem. Nadat iedereen zijn helm op had en de remmen van de fiets had geprobeerd konden we van start gaan.
Het eerste deel was voornamelijk remmen, remmen, remmen en remmen. Dit deel zou Jorick sowieso hebben overgeslagen. Na een klein half uur hadden we een stop bij een huis van plaatselijke bevolking en konden we de vingers even rust geven. Nog weinig rijstvelden gezien. Onderweg was het wegdek niet overal goed berijdbaar. Veel kiezels, achteraf blij dat Jorick niet op de fiets kon. Onderweg heeft 1 van de mede fietssters nog een aanrijding gehad met een oude man. Deze stak plots over ondanks het vooraf bellen van de fietsster. Met een bloedende vinger van haar en een hoofdwond bij de oude man werden ze naar het ziekenhuis gebracht. Voor het bekijken van de rijstvelden moesten we nog een kleine beklimming doen. Oef... dat was zwaar, met de mannetjes achterop. Het laatste deel hebben we gelopen. Ook de andere fietsers liepen naar boven overigens. Toen was het nog maar een paar minuten naar de rijstvelden. Na het parkeren van de fietsen liepen we tussen de rijstvelden, naar de vrouwen die de rijst oogsten. Louis en Jorick kregen nog een paar natte voeten van het uitglijden. Het leuke was dat Jorick nog even mocht helpen de rijst uit de rijststengels te slaan. Na een klein half uur vervolgden we onze fietstocht met nu rijstvelden aan weerskanten van de weg. Dat was het plaatje wat we wilden zien. Bij een tempel nog even gestopt maar deze was dicht dus op de fiets maar weer. Onderweg lagen de rijstkorrels op de weg te drogen. Zelfs op het asfalt zonder zeil of iets. Opeens werd er geroepen "finish", in de middle of nowhere eindigt onze fietstocht. De jongens krijgen nog een zakje chips en wilden beiden nog door fietsen. Jammer! De meesten hadden nog een aansluitende lunch. Deze sloegen we over zodat Timo nog zou kunnen slapen. De gevallen fietsster en haar vriendin reden met ons mee terug naar Ubud. Timo viel onderweg in slaap, misschien dat hij al slapende in z'n bed gelegd zou kunnen worden. Terug in ons hotel wilde Timo niet meer slapen, helaas. Louis en Jorick hadden broodjes gehaald, die lekker smaakten. Hierna lagen Jorick, Timo en Louis nog even in het zwembad. Niet al te laat aten we bij Kopi Kats, lekker dichtbij. Nadat Jorick om 8 uur al slapende bij Timo op de kamer was gelegd, was het inpakken in 3 kwartier gepiept. En werd het laatst blikje Bintang genuttigd, moe maar voldaan.

Donderdag 28 mei
Ondanks dat tegen de jongens was gezegd "we kunnen uitslapen", rammelde Jorick om half 7 aan de deur. Pas om half 11 werden we opgehaald dus we konden relax aankleden en eten. Nadat de rekening door Louis was betaald is hij met Jorick nog even brood gaan halen voor onderweg. Je weet nooit of de boot vertraging heeft. Voor vertrek of onderweg. De bagage werd opgehaald en om half 11 was Dewa er om ons naar de boot in Padang Bai te brengen. Dit is een snelle overtocht naar de Gilis, van ongeveer 2 uren. Om 12 uur stapten we uit, na een vlekkeloze rit. Alle bagage werd gelabeld, met wat de bestemming was. We konden nog even in een restaurant wat drinken en eten, niet al te best. Vlak voor 1 uur liepen we naar de boot. Niet helemaal vol, was te voorzien, het is nog low season. Met 10 minuten vertraging werden de trossen losgegooid. Tijdens het eten hadden we nog een pilletje genomen tegen wagen ziekte. De boottocht ging prima, mooie vlakke zee. Lolly's en snoepjes doen wonderen om kinderen stil te houden. Ook nu stond Timo in de belangstelling van lokale bevolking, hij gaf geen kik en vond het prima, beetje afleiding altijd goed. De eerste stop was Gili Air, hier gingen een aantal toeristen uit, het volgende eiland zou Gili Trawangan zijn. Het laatste stukje was maar 10 minuten varen, dus te overzien. Om 3 uur arriveerden we op Gili Trawangan. Louis zag dat er al iemand stond met een bordje met zijn naam erop. Hij had de avond ervoor nog een mail gestuurd of een ophaal service mogelijk was, maar had geen reactie retour ontvangen. Toen alle bagage verzameld was konden we naar de paard en wagen. Op de Gilis is geen gemotoriseerd vervoer. De paard en wagen bracht ons naar het huisje. Euh, zeg maar huis. We hebben bijna 300 m2 ter beschikking. De jongens kunnen vrij rondlopen want het hele perceel is omheind met bamboepalen.De receptie is bemand tot 10 uur ' avonds. Wat een locatie. Vlakbij het strand, maar toch vrij rustig qua geluid. Na even te hebben uitgepakt zijn we bij een Thai gaan eten, een beetje op tijd, aangezien Timo niet veel had geslapen in de autorit van vanmorgen en slapen op de boot al helemaal niet. Iedereen was moe van de reisdag. Na het eten zijn de jongens nog snel onder de douche gezet en konden ze naar bed, vlak voor 7 uur. In de kamers zijn geen klamboes, Timo in z'n tentje heeft deze niet nodig. Voor hem stond er wel een ledikantje met een klamboe. Er zijn veel muggen op Gili Trawangan. Om te voorkomen dat Jorick zou worden lek geprikt is hij nog in het ledikantje gelegd. Hij paste er nog in. 's Avonds zal hij dus slapen in het ledikantje met klamboe. Nadeel is dat Jorick hier niet zelf uit kan klimmen. Om 8 uur kon Jorick worden verhuisd. Om 9 uur zonder de puf nog te hebben om te douchen gingen alle lichten uit. Om half 11 werd Timo wakker, nadat hij nog even in bed had gezeten bij Louis en Annelies en na een gesprek met hem om 1 uur 's nachts werd het stil in huize Gili Joglo.